Trassar smertene og konkurrerer: – Det er verdt det

– Ein finn jo ein måte å handtere det på.

Året er 2007. I ein travel jobbkvardag, kjenner Ellen Knutsen plutseleg intense smerter – fyrst i ryggen og så sviktar beinet.

Hjå legen får ho beskjed om at ho er gravid, og at det er bekkenleddsmerter som fører til ubehaget.

Å bli mamma blei plutseleg ei enorm påkjenning.

– Det var komplisert. Ein skal jo helst ikkje løfte, og det er jo faktisk heilt umogleg å unngå.

No, 18 år seinare, har Ellen framleis smerter.

– Det kan vere to gode veker, to dårlege – to dårlege år, to gode år. Det går veldig opp og ned.

– Lite forska på

Trebarnsmora slit med bekkenleddsmerter, tidlegare kalla bekkenløysing. Diagnosen råkar omtrent 12 000 norske gravide kvinner i året. Forskarar meiner det gamle namnet er misvisande.

– Det er ikkje noko haldepunkt for samanheng mellom laust bekken eller smerter.

Det seier Britt Stuve, ho jobbar som fysioterapeut og forskar ved Oslo universitetssjukehus (OUS), ho har ein doktorgrad i bekkenleddsmerter, og er dessutan spesialist på kvinnehelse.

Stuve fortel at 97 prosent blir friske att, men at diagnosen råkar ulikt.

Ellen er blant dei uheldige 3 prosent, som må leve med kroniske smerter.

– Det er eit felt det har vore forska altfor lite på, slik det ofte er med kvinnehelse-plager.

Redd for kva folk ville tenkje

Ellen må variere mellom å ligge, sitje, gå og stå for å handtere smertene ho får i løpet av dagen.

Ho er «gåande rullestolbrukar» – ho går gjerne, men er avhengig av å ha med rullestolen i tilfelle ho får smertar eller blir sliten.

– Då eg skulle byrje å bruke rullestol, hadde eg berre sett menneske som sat i rullestol heile tida. Då eg prøvde det, blei eg berre sjukare.

Ho hadde eit behov for å finne ut av korleis ho kunne bruke stolen, slik at han funka for ho.

I starten var Ellen redd for kva folk ville tenkje når ho reiste seg frå stolen.

– Blikk? Ja, fyrst var eg veldig opptatt av det, men det har eg eigentleg slutta med.

Redsla for blikk slutta då ho byrja med ein heilt spesiell sport.

Gav nytt perspektiv

– Då eg var sjuk brukte eg mykje tid på å sjå ting på TV. Eg lengta etter å finne på ting. Og så var det Ekstremsportveko som eg hadde sett på TV.

I 2015 pakka ho med seg telt og sette seg i bilen på veg mot Voss.

Det tok ikkje lange tida før ho følte seg heime blant ekstremsportutøvarane.

Ellen kunne vere seg sjølv.

– Der er det ingen som dømmer. Dei synest det er kjempekult om eg reiser meg opp og dansar. Og at eg er med, i staden for at eg ikkje er med.

– Ein tenkjer jo så mykje på sitt eige liv, er opptatt av seg sjølv og tenkjer at det er det viktigaste i heile verda.

Ellen held fram:

– Då kan vel eg reise meg opp frå ein rullestol og sette meg ned som eg vil. Det er så lite i den store samanhengen.

Ellen «Nutz» Knutsen

No konkurrerer ho om å kome seg så raskt som mogleg ned ein serpentinveg i rullestol.

– Longboard synest eg var veldig gøy å sjå på, fordi eg har stått på skateboard då eg var yngre, fortel Ellen.

Ho lengta etter å prøve. Og fekk testa å køyre ned bakkane i ein luge. Ho blei med ein gong trollbunden.

Etter kvart ville ho heller køyre i rullestolen ho fekk av Nav.

– Ein forsvinn litt i bobla. Eg føler meg likestilt. Eg føler meg som ein ekstremsportutøvar, sjølv om eg brukar rullestol. Det er heilt fantastisk.

Folk frå miljøet hyllar Ellen for at ho er med.

– Eg synest det er fantastisk kult. Det viser berre kva ein kan få til, sjølv med forskjellige utfordringar i kvardagen, seier Einar Kvam, ansvarleg for longboard under Ekstremsportveko.

Kvam har sjølv drive med longboard og fortel at Ellen på mange måtar er ein hjørnestein i longboard-miljøet.

Då Ellen spurte dei om å kunne få konkurrere i rullestol, kunne dei ikkje seie nei.

– Det er heilt rått å sjå på. Eg trur ikkje eg hadde tora å køyrt same bakke i rullestol.

– Er verdt det

Ellen legg ikkje lok på at det kostar å drive med ekstremsport. Ho er ofte redusert i fleire dagar etter konkurransar.

– Det kjem jo med ein kost, men det er jo verdt det da.

Britt Stuve understrekar at det ikkje er farleg med tanke på bekkenleddsmertene.

– Me skal ikkje skremme folk frå å gjere ting, avsluttar forskaren.