Krangel om millionrekning: – Alvorleg for rettstryggleiken

Thomessen

Eline Sandnes Fosse, Advokatfullmektig

Sidan miljøet ikkje sjølv kan gå til sak, er det avhengig av at nokon går til sak på vegner av det. Dei som gjer det, vil typisk ikkje ha noka eigeninteresse i søksmålet, men gjer det på vegner av miljøet og allmenta. Dei må likevel ha råd til å bere kostnadene. Vinn ein, vinn ein for allmenta og miljøet. Tapar ein, risikerer ein sjølv høge kostnader.

Christine Fagerbakke

Ole Kr. Fauchald, professor ved Institutt for offentlig rett ved Det juridiske fakultet

Noreg skil seg frå Danmark, Finland og Sverige ved at vi ikkje har noko høve til uavhengig, rask og rimeleg overprøving av vedtak som fattast av direktorat, departement eller regjeringa. I tillegg til å redusere kostnadene ved rettssaker, vil skiping av ei uavhengig miljøklagenemnd gi miljøet i Noreg rettstryggleik på eit nivå som svarer til det miljøet har i andre nordiske land.

Stian Lysberg Solum / NTB

Truls Gulowsen, leiar i Naturvernforbundet

Dette rammar økonomien vår hardt og gjer det svært risikabelt å anke.

Eirik Pessl-Kleiven / NRK

Sigrid Hoddevik Losnegård, leiar i Natur og Ungdom

Vi meiner at vi har ei grunnsolid sak, og vi trur vi kan vinne neste runde. Samtidig er den økonomiske risikoen no så stor at det kan sette økonomien vår i fare. Skal vi gjere dette, treng vi all den støtta vi kan få, seier Hoddevik Losnegård.

Charlotte Førde Skomsøy

Vidar Strømme, fagdirektør i Noregs institusjon for menneskerettar (NIM)

Vi kan ikkje uttale oss konkret om den saka, og vi har jo heller ikkje faktiske føresetnader for å meine noko om den. Men generelt har vi gitt uttrykk for at kostnadene i miljøsaker er for høge. Det er samfunnsmessig ønskeleg at slike saker kan bli prøvde, og det er bakgrunnen for at vi faktisk har denne konvensjonen som bestemmer at det skal vere overkommeleg å føre dei.

Kvale

Thomas S. Farhang, prosessfullmektig for ERG

Vi er overraska over at miljøorganisasjonane har fått noko reduksjon med omsyn til å erstatte nødvendige sakskostnader, og kan ikkje sjå at det er rimeleg eller rett. Miljøorganisasjonane bør fullt ut bere kostnadene for eige feilslått saksanlegg, og kan ikkje belage seg på at private aktørar sjølv skal dekke nødvendige kostnader for feilslåtte søkmål.

(Sitert i Rett24.)

Terje Halleland, Frp

Kven som helst skal ha høve til å reise saker overfor domstolen, men da må ein også forvente at den eller dei kan risikere å måtte ta rekning dersom ein ikkje får medhald. Det ville vere svært urovekkande dersom slike organisasjonar kunne belaste domstolane med mangeårige kampar i eit forsøk på å omgå politiske vedtak, utan at dette medførte risiko for å måtte betale sakskostnader.

Hanna Johre

Eirik Løkke, Civita

Generelt meiner eg at tapande part bør betale sakskostnader i sivile søksmål. Viss ein på generelt grunnlag tar bort det prinsippet, så risikerer ein stor auke i ugrunna søksmål ettersom ein ikkje treng å tenke på sakskostnader. Eg synest spørsmål knytt til klima og miljø i hovudsak bør løysast gjennom politiske prosessar og val – ikkje i domstolane.

Ina Marie Sigurdsen

Ingunn Foss, Høgre

Det å prøve ei sak for domstolane inneber alltid ein risiko for å tape. Tvisteloven legg opp til at tapande part som hovudregel må bere sakskostnadene. Så finst det nokre unntak for dette som gjeld både for miljøorganisasjonar og andre. Vi meiner dagens sakskostnadsreglar balanserer dette godt.

Terje Bendiksby / NTB

Hans Petter Graver, professor ved Det juridiske fakultetet ved Universitetet i Oslo

Årshuskonvensjonen gir eit argument for at vi kanskje burde hatt særreglar som gjorde at retten oftare kunne frita frå kostnadsansvar enn i dag. Kanskje ein burde vurdere ei tilføying til regelen om kostnadsansvar som sa noko i retning av at retten skal legge særleg vekt på om saka gjeld lovlegheita av tiltak som kan ha vesentlege verknader for miljøet.

Christian Eriksen, Bellona

Det kan ha stor verdi å prøve miljøspørsmål for retten, og det må det vere realistisk tilgang til. Vi lever i ei tid der endringar skal skje svært raskt, og der politikk og lovverk, nasjonalt og internasjonalt, ikkje alltid går i takt. Når vi i Noreg har forplikta oss til konvensjonar og mål, er det organisasjonar og enkeltpersonar som må utfordre dei.